GERAKAN ANTI PERSEKUTUAN 1948 (jms416)

PENDAHULUAN

Gerakan anti Persekutuan 1948 didokongi oleh golongan nasionalis yang berhaluan kiri. Faktor utama ianya ditentang ialah golongan ini tidak inginkan kesinambungan dasar pecah dan perintah berlandaskan fahaman perkauman terus menerus dilaksanakan di negara ini. Setelah Malayan Union ditentang oleh orang-orang Melayu hasil daripada kempen besar-besaran UMNO, British dilihat mengambil jalan selamat dengan menukarkannya kepada perlembagaan baru iaitu Persekutuan Tanah Melayu.
Dalam menjaga kepentingannya di Tanah Melayu, British tidak boleh mengetepikan masyarakat Melayu. Dalam konteks ini, UMNO diibaratkan sebagai golongan pro British perlu dimenangkan agar dapat menewaskan pesaingnya PKMM yang disifatkan sebagai puak radikal dan pelampau yang cenderung untuk bergabung dengan Indonesia. British tidak sanggup pentadbiran atau kuasa politik negara ini jatuh ke tangan pihak-pihak yang tidak berpihaknya, kerana British ingin terus-menerus menguasai negara ini walaupun setelah diisytiharkan kemerdekaannya.
Selain daripada PKMM, terdapat gabungan parti-parti radikal bukan Melayu yang bergabung menentang Persekutuan Tanah Melayu. Gabungan yang dikenali sebagai All-Malayan Council of Joint Action atau AMCJA. Parti teras kepada gabungan ini ialah Malayan Democratic Union yang mana pemimpinnya Tan Cheng Lock, telah mengetuai gabungan tersebut, manakala John Eber sebagai setiausaha.
Dalam konteks penentangan terhadap penubuhan Persekutuan Tanah Melayu yang menggantikan Malayan Union, golongan bukan Melayu digambarkan lebih lantang walaupun pada hakikatnya ramai golongan radikal Melayu yang turut sama menentang Persekutuan Tanah Melayu. Ini merupakan suatu strategi untuk mengurangkan sokongan rakyat yang berketurunan Melayu. Golongan bukan Melayu digambarkan sebagai bimbang kedudukan mereka di Tanah Melayu, manakala masyarakat Melayu pula diingatkan masih ketinggalan dalam pelbagai bidang dan perlu dilindungi.
Rentetan daripada propaganda yang dijalankan, gerakan anti-Persekutuan dilihat gagal menarik sokongan majority masyarakat Melayu, memandangkan taraf pendidikan masyarakat Melayu yang masih rendah ditambahkan pula dengan faktor sosio-politik tradisi di sesetengah tempat terutamanya pedalaman, menyebabkan perang saraf yang dijalankan oleh UMNO dan penjajah British berjaya mempengaruhi pemikiran orang Melayu. Realitinya, pemahaman yang diterapkan kepada orang Melayu oleh UMNO dan British telah menjadi punca utama kemunduran masyarakat Melayu sehiongga ke hari ini, ekoran perasaan rendah diri atau inferiority complex yang dipupuk dalam mentaliti orang Melayu bahawa Melayu mundur, miskin dan lemah dalam semua segi dan perlukan dasar yang melindungi kepentingan mereka dan ini terdapat dalam perlembagaan Persekutuan yang berkaitan dengan hak istimewa Melayu, walaupun sebagai suatu penghinaan kepada orang Melayu secara halus sebenarnya dan dijadikan senjata bagi segelintir elit UMNO untuk mengaut keuntungan ekonomi dan politik.

LATAR BELAKANG PENJAJAHAN

Tanah Melayu mula dijajah oleh kuasa Eropah sejak 1511 berikutan kejatuhan Kesultanan Melayu Melaka di tangan Portugis. Namun, penguasaan Portugis hanyalah di Melaka sahaja. Setelah 130 tahun menguasai Melaka, Portugis diusir oleh suatu lagi kuasa Eropah iaitu Belanda yang dibantu oleh tentera kesultanan Johor yang merupakan waris kesultanan Melaka pada 1641. Penjajahan Belanda di Tanah Melayu walaupun melangkaui sempadan Melaka dengan menguasai wilayah-wilayah seperti Perak, namun tidaklah hingga keseluruhan semenanjung Tanah Melayu.
Belanda lebih berminat untuk mengukuhkan kuasanya di kepulauan Nusantara yang akhirnya terbentuknya Indonesia. Apabila meletusnya Perang Nepoleon di Eropah, Belanda telah ditakluk oleh Peranchis menyebabkan Raja Belanda, William The Orange melarikan diri ke London dan menandatangani suatu perjanjian yang dikenali sebagai penyerahan surat-surat kew. Ini membawa kepada penyerahan wilayah jajahan takluk Belanda di timur kepada British buat sementara sehingga tamat perang. Berikutan dengan penyerahan surat-surat kew bererti British menduduki wilayah jajahan Belanda di timur seperti Melaka, Ambon, Betawi dan lain-lain lagi.
Namun begitu, British sebelum itu telah pun bertapak di Pulau Pinang pada 1786 apabila Francis Light memperolehinya daripada Sultan Kedah. Pulau Pinang menjadi koloni Inggeris pertama di Tanah Melayu dan menjadi lokasi persinggahan kapal-kapal dagang British. Pada 1819 pula, Stanford Raffles berjaya menduduki Singapura apabila berjaya menyelesaikan pertikaian tentang perebutan takhta Johor. Setelah tamat Perang Nepoleon,
Belanda kembali menuntut wilayah jajahannya di timur daripada British. Persaingan antara British dan Belanda di alam Melayu telah membawa kepada suatu perjanjian yang dikenali sebagai Persetiaan Inggeris – Belanda pada tahun 1824 yang membawa kepada penguasaan mutlak British ke atas Melaka. Di samping itu, persetiaan Inggeris-Belanda 1824 ini telah membentuk geo-politik yang kekal sehingga ke hari ini, iaitu menggariskan sempadan antara wilayah pengaruh British dan pengaruh Belanda yang akhirnya melahirkan dua negara dari satu rumpun bangsa yang sama yakni Malaysia daripada pengaruh British dan Indonesia daripada pengaruh Belanda.
Setelah menguasai Pulau Pinang, Singapura dan Melaka, British mewujudkan sistem pentadbiran yang dikenali sebagai straits settlement atau Negeri-negeri Selat. Pengaruh British terhad hanya ke atas Negeri-negeri Selat selama beberapa lama dan tidak berminat untuk campur tangan menguasai negeri-negeri Melayu yang diperintah secara tradisional.
Namun, atas faktor-faktor tertentu, pada tahun 1873, British telah mengubah dasarnya kepada dasar campur tangan di Tanah Melayu. Ini berikutan kejayaan Parti Konservatif di bawah pimpinan Benjamin Disraeli menguasai parlimen Britain setelah menewaskan Parti Buruh dalam piulihanraya. Menurut Profesor Khoo Khay Khim, faktor ekonomi merupakan sebab utama campur tangan Brish di Tanah Melayu. Ini berikutan harga bijih timah yang naik melonjak berikutan dengan Revolusi Perindustrian di Eropah. Permintaan bijih timah amat tinggi di Eropah berikutan berkembang pesatnya industri mengetin makanan di Eropah. Di samping itu, British juga memerlukan pasaran untuk memasarkan barangan mereka. Oleh yang demikian, campur tangan British dianggap wajar oleh mereka untuk menstabilkan keadaan politik setempat yang kucar-kacir akibat daripada krisis perebutan takhta dan pergaduhan antara kongsi gelap Cina seperti yang berlaku di Perak dan Selangor.
Sejak tahun 1874, British telah menguasai Perak, diikuti Selangor, Sungai Ujong(kemudiannya menjadi Negeri Sembilan) dan Pahang. Keempat-empat negeri ini digabungkan di bawah suatu entity pentadbiran yang dikenali sebagai Negeri-negeri Melayu Bersekutu. Setiap negeri akan dilantik seorang Residen British yang bertindak sebagai penasihat kepada sultan yang menjadikan Residen berkuasa dalam semua hal pentadbiran kecuali hal-ehwal agama Islam dan adat-istiadat Melayu sahaja. Residen-residen ini pula akan berada di bawah seorang Residen Jeneral yang berkuasa di peringkat pusat.
Pada tahun 1909, Perjanjian Bangkok telah ditanda tangani antara British dan Siam yang membawa kepada penyerahan negeri-negeri Melayu yang sebelum itu di bawah naungan Siam kepada British dan setiap negeri telah dilantik seorang penasihat British dalam hal-ehwal pentadbiran. Negeri-negeri tersebut ialah Kedah, Perlis, Kelantan dan Trengganu dikenali sebagai Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu. Ianya tiada kuasa pusat seperti Residen Jeneral di Negeri-negeri Melayu Bersekutu. Apabila hampir seluruh Tanah Melayu berada di bawah penguasaan British, akhirnya Johor turut sama bersetuju menerima penasihat British pada 1915.
Sebelum tercetusnya Perang Dunia Kedua, terdapat tiga jenis pentadbiran di Tanah Melayu yang turut dikenali sebagai Malaya. British menguasai keseluruhan Tanah Melayu tanpa melibatkan kos ketenteraan yang besar atau peperangan yang sengit sebagaimana Portugis menyerang Melaka dulu. British cuma menguasai sultan dan golongan bangsawan dan hanya mengawal kestabilan untuk kepentingan pelaburnya. Gerakan nasionalisme yang wujud tidak lah sampai menggugat penguasaan British. Gerakan Islah oleh reformis agama lebih menekankan kesedaran orang Melayu terhadap kemunduran dan amal ibadat, manakala golongan nasionalisme Melayu seperti Kesatuan Melayu Muda pimpinan Ibrahim Ya’acob walaupun agak radikal, tetapi tidak sampai membawa ancaman serius kepada British.
Setelah tercetusnya Perang Dunia Kedua, Jepun menyerang Tanah Melayu secara mengejut. Pada Disember 1941, tentera Jepun mula mendarat di Tanah Melayu. Pada awal 1942, Jepun menguasai keseluruhan Tanah Melayu dan menjalankan pentadbiran tentera di Tanah Melayu. Penduduk Malaya mula tersentak dengan bentuk pentadbiran yang agak keras yang tidak pernah dialami sebelum ini. Suasana peperangan memburukkan lagi keadaan dengan bekalan makanan yang terhad. Hubungan kaum yang telah sedia renggang akibat dasar pecah dan perintah British menjadi lebih buruk berikutan layanan buruk tentera Jepun terhadap masyarakat Cina di Malaya. Ini membawa kepada penentangan gerila oleh sayap komunis yang dikenali sebagai Malayan People Anti-Japanese Army (MPAJA).
Apabila Jepun menyerah kalah secara mengejut, tentera(MPAJA) komunis yang dikenali sebagai Tentera Bintang Tiga mengambil tempat kosong pemerintah selama dua minggu sementara menanti kehadiran British. Pemerintahan Tentera Bintang Tiga lebih kepada aktiviti membalas dendam, apabila mereka menangkap orang-orang Melayu yang berkhidmat dengan Jepun sama ada polis mau pun pegawai-pegawai awam.
British yang datang semula ke Malaya telah mengawal keadaan dan menjalankan pemerintahan tentera yang dikenali sebagai BMA buat sementara waktu bagi menstabilkan keadaan.

GERAKAN NASIONALISME
Walaupun catatan sejarah menyatakan telah wujud penentangan terhadap penguasaan British sejak abad ke 19, seperti peristiwa pembunuhan JWW Birch di Perak, penentangan Dol Said di Naning, pemberontakan Dato’ Bahaman dan Tok Gajah di Pahang, namun ianya tidak boleh dikatakan sebagai gerakan nasionalisme kerana bersifat tidak menyeluruh dan lebih kepada konflik peribadi ekoran rasa tidak puas hati segelintir pembesar Melayu yang terancam mata pencarian akibat tidak boleh lagi mengutip cukai sesuka hati. British telah memperkenalkan sistem kutipan cukai yang baru dan menafikan hak pembesar-pembesar Melayu memungut cukai seperti sebelum kedatangan mereka.
Dalam konteks kesedaran nasinalisme di Tanah Melayu dalam abad ke 20, kesedaran politiknya mengikut pola perkauman. Gerakan nasinalisme masyarakat Melayu boleh dikategorikan kepada tiga kumpulan, iaitu kumpulan berpendidikan agama yang terpengaruh dengan gerakan Islah, kumpulan cendikiawan berpendidikan Melayu dan kumpulan birokrat berpendidikan Inggeris terutama daripada golongan elit tradisional.
Pada awal abad ke 20, muncul sekumpulan kecil ulama yang terpengaruh dengan gerakan Islah di timur tengah. Tokh-tokoh seperti Sheikh Mohd. Tahir Jalaluddin, Syed Sheikh al-Hadi dan Haji Abbas Mohd Taha mendapat pendidikan agama yang luas di Tanah Melayu dan Timur Tengah. Mereka menyebarkan ideologi mereka menerusi media cetak sepert al-Imam, Idaran Zaman, al-Ikhwan dan Saudara. Di samping itu juga, institusi pendidikan ditubuhkan sepert Madrasah al-Masyhur di Pulau Pinang.
Gerakan nasionalisme yang didokongi oleh kumpulan yang berpendidikan Melayu bersifat agak radikal. Rata-ratanya terdiri daripada golongan guru dan wartawan lebih cenderung kepada penyatuan dengan Indonesia bagi melahirkan sebuah negara merdeka yang besar melalui gagasan Melayu Raya. Kelahiran tokoh-tokoh radikal Melayu kebanyakannya dari Maktab Perguruan Sultan Idris. Penubuhan Kesatuan Melayu Muda (KMM) pimpinan Ibrahim Yaacob pada 1938 telah menyemarakkan lagi gerakan yang mana hubungan dengan nasionalis-nasionalis terjalin. Golongan ini bersikap anti British dan ramai pemimpinnya yang ditangkap sebelum dibebaskan oleh Jepun yang menduduki Tanah Melayu semasa Perang Dunia Kedua. KMM bersifat pro-Jepun disebabkan terpengaruh dengan slogan Jepun iaitu Asia Raya dan Asia Untuk Orang Asia. Apatah lagi Jepun yang telah berjanji akan memberi kemerdekaan dan membebaskan daripada penjajahan barat.
Kemunculan nasionalis yang berpendidikan barat yang terdiri daripada golongan elit tradisional hanya dirasai selepas tamat Perang Dunia Kedua. Golongan ini dibuai dengan kedudukan, kemewahan dan diperkenalkan dengan gaya hidup barat, maka tidak hairanlah sekiranya kumpulan ini hanya muncul tatkala resolusi PBB selepas perang yang meminta penjajah memberi kemerdekaan kepada jajahan masing-masing. Kemunculan mereka diperlukan sebagai proksi British bagi meneruskan sistem ekonomi kapitalis agar kepentingan pelaburan British dilindungi. Dalam maksud yang lain, mereka dijadikan boneka British untuk terus menguasai negarta ini yang dilimpahi dengan hasil bumi.
Kesedaran politik masyarakat Cina sebelum perang lebih berkiblat kepada perkembangan politik di negara China. Ini disebabkan dasar pecah dan perintah British yang mengasingkan mereka daripada penduduk setempat. Semasa pengaruh Kuomintang tersebar di tanah besar China, maka pengaruhnya turut meliputi orang-orang China di seberang laut termasuk di Malaya dan apabila pengaruh Komunisme mula tersebar maka ianya turut mempengaruhi masyarakat Cina di Tanah Mel;ayu.Kesimpulannya, terdapat anak-anak Cina yang lahir di Malaya tetapi tidak mengenalinya dan lebih mengenali negara China.
Walaubagaimanapun, setelah melalui zaman pendudukan Jepun, maka kesedaran terhadap kepentingan politik setempat mula berkembang di kalangan orang-orang Cina. Apatah lagi golongan Baba dan Nyonya yang dikenali sebagai Cina Peranakan yang telah merasakan mereka adalah sebahagian daripada penduduk atau rakyat Tanah Melayu telah menggerakkan pertubuhan yang bersifat politik bagi melindungi kepentingan mereka di Malaya. Antara tokoh Cina Peranakan yang terkenal ialah TanCheng Lock.
Perkembangan politik masyarakat India juga seperti orang Cina kerana lebih berkiblat kepada negara aszal mereka iaitu India. Kedatangan mereka kebanyakan tertumpu di estet-estet getah menyebabkan mereka terpisah daripada arus politik setempat. Walaupun terdapat juga orang-orang India berpendidikan Inggeris yang berkhidmat sebagai doktor, pegawai kerajaan, jurutera, polis atau tentera British dan ada juga golongan peniaga India daripada suku Chettiar yang tinggal di bandar-bandar, namun jumlah tidaklah seramai yang tinggal di estet-estet. Perkembangan politik masyarakat India di Malaya banyak dipengaruhi oleh perkembangan Parti Kongress di India, sehinggakan penubuhan parti khusus untuk orang India di Malaya menggunakan nama KONGRESS iaitu Malayan Indian Congress(MIC).
PERANG DUNIA KEDUA DAN PENDUDUKAN JEPUN

Perang Dunia Kedua yang tercetus pada 1939 adalah perang antara dua pihak, di suatu dikenali sebagai Tentera Berikat (Alliance Troop) yang dianggotai oleh Amerika Syarikat, Britain, Peranchis, Russia dan beberapa negara Eropah, manakala di suatu pihak lagi dikenali sebagai Pakatan Galaksi yang dianggotai oleh Jerman, Italy dan Jepun. Peperangan di Eropah lebih tertumpu kepada pertempuran antara tentera Jerman dan Italy menetang pihak Berikat termasuk Britain, Peranchis dan Amerika Syarikat, manakala di kawasan Pasifik melibatkan pertempuran antara Jepun dan Amerika Syarikat. Di samping itu juga, Jepun menggempur wilayah jajahan barat di Asia Tenggara. Sebelum menguasai seluruh Asia Tenggara kecuali Siam(Thailand) dengan mengusir penjajah keluar, Jepun juga terlibat peperangan dengan China.
Kerajaan Jepun membuat keputusan untuk berperang pada malam 7-8 Disember 1941 dengan melancarkan serangan mengejut ke atas Pearl Harbour, Hong Kong dan Tanah Melayu. Strategi Jepun untuk menawan Tanah Melayu terkandung dalam dasar untuk menawan Asia Tenggara keseluruhannya. Dasar ini dikenali sebagai Gerakan ke Selatan atau Nanshin. Bagi mempengaruhi rakyat Asia, Jepun memulakan perang propaganda dengan fahaman Pan Asia, Asia Timur Raya dan Daerah Kemakmuran Asia Timur Raya. Slogan Asia Milik Orang Asia telah mendapat sokongan puak nasinalis radikal di Tanah Melayu seperti KMM. Jepun juga menyusun gerakan pengintipan sejak 1936 lagi dengan menggunakan khidmat pegawai perisikan khas di samping menggunakan rakyatnya yang bermastautin di Asia Tenggara termasuklah golongan ahli perniagaan sama ada yang besar atau kecil, tukang gambar, tukang gunting rambut, guru, doktor, pelombong dan sebagainya.
Jepun juga membuat pakatan dengan kerajaan Siam(Thailand) yang membolehkannya melancarkan serangan dari utara. Pada tengah malam 7 Disenber, 1941, Jepun mendarat di Kota Bharu, Kelantan. Dalam masa 70 hari, Jepun telah menawan seluruh Tanah Melayu dan Singapura tanpa tentangan sengit daripada pihak British. Dalam menghadapi serangan Jepun, British bersikap defensif dan lebih banyak berundur. Realitinya British tidak mampu menyediakan pasukan pertahanan yang mantap di Tanah Melayu memandangkan keperluan lebih mendesak di Eropah, malah kota London sendiri menghadapi serangan Jerman.
Pemerintahan Jepun di Tanah Melayu telah mengakibat kesan mendalam dalam aspek politik, ekonomi dan sosial. KMM yang sebelum ini bekerjasama dengan Jepun terpaksa n hampir tamat, Jepun mula menggalakkan nasinalisme tempatan. Walaubagaimanapun kekuatan Jepun telah juga menjadi inspirasi bagi sesetengah rakyat untuk keluar daripada metos kuasa barat tidak dapat dikalahkan. Sikap orang Melayu turut berubah dalam aspek kepentingan berpolitik untuk survival bangsa dan tidak boleh lagi bergantung kepada kuasa luar dalam mempertahankan negara.
Jepun cuba untuk mengeksploitasi ekonomi Tanah Melayu, namun menghadapi sekatan ekonomi dari pihak barat. Monopoli Jepun dalam setiap bidang ekonomi turut memberi kesan kepada rakyat yang menghadapi kesukaran mendapat bekalan makanan. Inflasi melonjak tinggi ekoran daripada Jepun tidak mengawal cetakan wang kertas. Harga-harga barang makanan melonjak naik. Jepun juga menggunakan buruh-buruh paksa untuk keperluan ekonomi termasuk dalam pembinaan landasan kereta api maut di Burma. Buruh-buruh paksa ini tidak dibayar gaji dan mereka yang ingkar, akan diseksa oleh polis tentera (kempetai)
Dalam hubungan dengan rakyat, Jepun memberi layanan buruk terhadap masyarakat Cina berbanding dengan penduduk keturunan Melayu dan India. Ini disebabkan sentiment anti-Jepun di kalangan masyarakat Cina ekoran daripada konflik China – Jepun yang tercetus sebelum ini. Ramai orang-orang Cina yang dibunuh dan dipaksa membayar bayaran ganti rugi kepada Jepun. Akibatnya, hubungan antara kaum yang sememangnya sedia renggang menjadi bertambah buruk.
Fahaman komunis yang sudah sedia bertapak di Tanah Melayu bertambah pengaruhnya. Justeru itu sayap tentera komunis yang dikenali sebagai Malayan People Anti-Japanese Army (MPAJA) ditubuhkan bagi melancarkan perang gerila terhadap Jepun. MPAJA turut mendapat bantuan British, termasuk bantuan senjata dan bekalan makanan yang digugrkan di lokasi tertentu.
Hubungan dengan masyarakat Melayu adalah baik, dan ramai orang-orang Melayu yang berkhidmat sebagai pegawai kerajaan termasuk polis. Situasi begini telah mencetus dendam kesumat sebahagian masyarakat Cina yang ditindas terhadap orang Melayu. Hubungan dengan kaum India juga baik dan Jepun menyokong gerakan nasinalisme India yang bersikap anti British yang berpangkalan di Singapura.
Setelah pengeboman Nagasaki dan Hirishima pada bulan Ogos 1945, Jepun telah menyerah kalah dalam Perang Dunia Kedua. Jepun secara rasminya berundur dari Malaya pada 12 September 1945 berikutan perjanjian penyerahan antara Jeneral Itagaki dan Lord Mountbatten. Perjanjian ini ditandatangani di Bangunan Perbandaran Singapura. Pengunduran mengejut Jepun tidak selaras dengan kesediaan nasionalis berhaluan kiri untuk merdeka bersama-sama dengan Indonesia.
Kekosongan yang ditinggalkan Jepun telah diisi oleh sayap tentera komunis yang keluar dari hutan dan menguasai pentadbiran Malaya. Golongan yang dikenali sebagai Tentera Bintang Tiga ini telah bertindak menangkap bekas-bekas pegawai Jepun yang rata-ratanya terdiri daripada orang-orang Melayu. Situasi ini telah mengakibat pergaduhan kaum antara Melayu dan Cina. Ini adalah antara kesan yang ditinggalkan oleh Jepun ke atas hubungan sosial masyarakat di Tanah Melayu. Kehadiran British dua minggu kemudian telah berjaya mengawal keadaan apabila British menjalankan pentadbiran tentera (BMA) buat sementara waktu.
Ada ahli sejarah berpendapat bahawa pendudukan Jepun telah mengubah sikap politik oran-orang Melayu. Mereka tidak lagi tunduk membabi buta kepada dasar B ritish dan ini terbukti dengan penentangan Malayan Union yang diperkenalkan oleh British selepas kembali semula ke Malaya.

MALAYAN UNION
Setelah tamat Perang Dunia Kedua, British kembali ke Malaya pada September 1945 sebagai menyambung kembali pemerintahannya yang terputus ekoran penjajahan Jepun. Seperti yang telah dinyatakan sebelum ini British terpaksa menstabilkan suasana gawat di Malaya ketika itu dengan menjalankan pentabiran tentera British (British Military Administration). British berhajat membentuk sebuah kerajaan dalam bentuk baru di Tanah Melayu yang dikenali sebagai Malayan Union yang telah ditubuhkan secara rasmi pada 1 April 1946.
Sebelum Perang Dunia Kedua, Malaya secara asasnya berkonsepkan politik geografi. Dengan keluasan yang sama saiznya dengan England dan jumlah penduduk kurang daripada penduduk kota London, bukan saja terdapat sembilan pemerintah monarki negeri-negeri dan satu bentuk pentadbiran British di negeri-negeri selat tetapi juga mempunyai sepuluh kuasa perundangan, tujuh badan kehakiman, tujuh perkhidmatan awam yang mana kesemuanya dipantau oleh pegawai utama residen British di Singapura yang menjadi pentadbiran tanah jajahan. British telah beberapa kali cuba menggabungkan kesemua sistem politik yang berasingan ini di bawah penyatuan satu sistem politik tetapi gagal. Sejak tahun 1930-an lagi, British merancang untuk menyatukan semua negeri-negeri di Malaya di bawah satu entity politik yang dikenali sebagai Liga Malaya atau kesatuan.
Semasa perang iaitu pada 1943, British telah menubuhkan Unit Perancangan Malaya (MPU) yang diletakkan di bawah Jabatan Timur Jauh Pejabat Tanah Jajahan yang diketuai oleh Edward Gent. Pada bulan Mei 1944, kabinet perang British bersetuju mengubah sistem pentadbiran Tanah Melayu sebelum perang sebagai langkah ke arah pemerintahan sendiri.
Rancangan Malayan Union dibincangkan secara serius pada Julai 1945 oleh kerajaan pimpinan Parti Buruh.Menurut perlembagaan Malayan Union, semua negeri-negeri Melayu, Pulau Pinang dan Melaka akan disatukan di bawah satu pentadbiran. Sebelum ini tiap-tiap negeri menjalankan pentadbiran sendiri dan sukar untuk menyeragamkannya.
Ketua kerajaan kesatuan ialah Gabenor dengan dibantu oleh Majlis Eksekutif dan perundangan.Negeri-negeri pula mempunyai Majlis Penasihat yang diketuai oleh sultan. Tanah Melayu mungkin akan diberi kemerdekaan dan Malayan Union merupakan langkah pertama ke arah itu. Pemberian kerakyatan dilonggarkan dan semua rakyat mendapat hak yang sama dan tiada keistimewaan kepada orang Melayu.
Orang yang ditugaskan mendapat tanda tangan persetujuan sultan-sultan ialah Harold Mac Michael, dan beliau telah menggunakan cara ugutan bagi mendapat persetujuan sultan dengan mengancam dakwaan bekerjasama dengan Jepun. Harold Mac Michael akhirnya berjaya mendapat persetujuan para sultaang merupakan namun berdepan dengan penentangan orang Melayu. Akhbar-akhbar Melayu berterusan mengkritik kertas putih Malayan Union. Pertubuhan-pertubuhan Melayu menghantar petisyen-petisyen banrtahan ke Pejabat Tanah Jajahan.
Pada awalnya pertubuhan Melayu tidak bersatu dalam penentangan terhadap Malayan Union, namun saranan demi saranan yang dilontarkan oleh para pemimpin Melayu, akhirnya nama Dato’ Onn yang merupakan pengasas Pergerakan Melayu Semenanjung Johor telah menjadi pilihan sebagai pemimpin bagi menyatukan pertubuhan-oertubuhan Melayu. Pada 11 Mei 1946, Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu atau UMNO ditubuhkan.

PAKATAN PUTERA-AMCJA

Tentangan yang lantang daripada UMNO yang ketika itu mewakili majoriti masyarakat Melayu telah mengejutkan pentadbiran British. Penentangan terhadap Malayan Union bukan sahaja berlegar menerusi UMNO semata-mata, malah turut sama meliputi golongan aktivis radikal Melayu dan sebahagian masyarakat Cina Negeri-negeri Selat yang telah menganggap Tanah Melayu sebagai tanah air mereka.
British yang tersentak dengan kebangkitan dan kesedaran rakyat telah merapati UMNO yang telah dikuasai oleh golongan aristocrat Melayu yang pro-British. Ini memandangkan kepada puak radikal yang telah mengumpulkan kekuatan politik melalui gabungan-gabungan yang boleh menggugat British.British juga mula bimbang dengan bahang fahaman komunisme yang mula menyusup masuk ke dalam kesatuan-kesatuan buruh.
Pada pertengahan bulan November 1946, jawatankuasa kerja telah menyiapkan draf perjanjian baru dan diterima oleh kerajaan British. Malayan Union yang telah diisytiharkan beberapa bulan sebelum itu akan digantikan dengan perlembagaan baru yang dikenali sebagai Persekutuan Tanah Melayu. Hal ini telah menimbulkan reaksi dari beberapa parti bukan Melasyu seperti Malayan Democratic Union (MDU), Malayan Indian Congress (MIC), Malayan New Democratic Youth League, Malayan Peoples Anti-Japanese Ex-Service Comrades Association dan Pan Malayan Federation of Trade Union.Golongan ini telah membentuk perikatan yang dikenali sebagai Majlis Tindakan Bersama Seluruh Tanah Melayu atau Pan-Malayan Council ofd Joint Action. Di samping itu juga, kumpulan politik berhaluan kiri Melayu juga turut sama menentang cadangan Persekutuan. Gabungan Parti Kebangsaan Melayu Malaya (PKMM), Angkatan Pemuda Insaf (API) dan Angkatan Wanita Sedar (AWAS) telah menubuhkan suatu perikatan yang dikenali sebagai PUTERA (Pusat Tenaga Rakyat).
Bagi mengukuhkan perjuangan mereka, golongan berhaluan kiri ini yang terdiri daripada golongan bukan Melayu (PMCJA) dan radikal Melayu telah menubuhkan satu pakatan antara meraka yang dikenali sebagai AMCJA-PUTERA. Pakatan ini telah merangka suatu perlembagaan baru yang dikenali sebagai Perlembagaan Rakyat. Antara isi kandungnya ialah; a) Tanah Melayu dan Singapura bersatu
b) Berkerajaan sendiri dengan Majlis Undangan dipilih sepenuhnya
c) Persamaan hak mendapat kerakyatan dan berpolitik bagi mereka yang menganggap Tanah Melayu sebagai tanah air mereka.
d)Raja-raja Melayu akan menjadi pemerintah berdaulat mengikut lunas perlembagaan
e) Hal-ehwal agama Islam dan adat istiadat Melayu adalah di bawah kuasa orang Melayu.
f) Kemajuan orang Melayu diberi perhatian utama.
g) Bahasa Melayu menjadi bahasa rasmi
h) Semua warganegara adalah bangsa Melayu
i) Negara dikenali sebagai Melayu.
British bagaimanapun telah menolak cadangan Perlembagaan Rakyat yang telah dikemulkan oleh AMCJA-PUTERA atas alasan tidak praktikal dan sukar untuk dilaksanakan. Namun, sikap British sememangnya dingin terhadap perikatan ini, dan sentiasa curiga dengan anasir-anasir komunis yang telah menyerap masuk ke dalam parti-parti yang bergabung dalam pakatan ini. Sehubungan dengan penolakan British terhadap Perelembagaan Rakyat, suatu mogok umum yang dikenali sebagai hartal telah dirancang.
HARTAL

Ketegasan pihak British menerima perlembagaan Persekutuan, bukan sahaja menimbulkan ketidakpuasan hati AMCJA-PUTERA, tetapi juga Dewan Perniagaan Cina yang sememangnya tidak bersetuju dengan bentuk Persekutuan. Tan Cheng Lock sebagai pemimpin AMCJA telah melancarkan hartal di Melaka pada 9 September 1947 sebagai protes. Dewan Perniagaan Cina telah mengambil keputusan untuk bekerjasama dengan AMCJA-PUTERA.
seluruh Malaya pada 20 Oktober 1947. Hartal merupakan suatu bantahan yang bercorak ekonomi dengan semua premis perniagaan menutup atau menghentikan operasi perniagaan mereka sebagai suatu kaedah protes atau boikot. Hartal yang dilancarkan itu boleh dikatakan berjaya, namun telah mendapat tentangan hebat British dan golongan pro UMNO.
Hartal kedua telah dilancarkan sekali lagi pada akhir 1947, namun kali ini kurang berjaya berbanding dengan yang dilancarkan sebelum ini. Justeru itu, Tan Cheng Lock mencadangkan supaya satu lagi hartal dilancarkan namun ditolak oleh masyarakat Cina.
Tanpa menghiraukan apa jua bentuk tentangan atau bantahan, British telah mengisytiharkan secarsa rasmi Persekutuan pada 1 Februari 1948.




DARURAT DAN KOMUNISME

Selain daripada pakatan berhaluan kiri AMCJA-PUTERA, yang menentang Perskutuan, golongan yang berfahaman komunisme juga turut sama menentang Persekutuan. Golongan komunisme ini telah menubuhkan Parti Komunis Malaya (PKM). Fahaman komunisme telah sedia wujud sejak daripada zaman sebelum perang lagi, namun tidak dapat dipastikan tarikh tepat penubuhannya. Semasa pendudukan Jepun, sayap tentera PKM yang dikenali sebagai MPAJA telah melancarkan perang gerila terhadap Jepun.
MPAJA juga telah menguasai Tanah Melaytu selama dua minggu antara masa Jepun berundur hingga kedatangan semula British ke Tanah Melayu. Pada 12 September, 1945, Pentadbiran Tentera British (BMA) ditibuhkan. BMA telah mengambil langkah memulihkan keamanan dengan meminta PKM membubarkan tenteranya dan menyerahkan senjata, namun tidak semua senjata yang diserahkan. Seterusnya PKM telash menyusup masuk ke dalam parti-parti berhaluan kiri dan kesatuan buruh.
Kegagalan AMCJA-PUTERA dalam perjuangan menuntut perlembagaannya agak mengecewakan PKM, di samping tekanan berterusan pihak British yang sentiasa berusaha memastikan kesinambungan sistem ekonomi kapitalis terus diamalkan bagi kepentingan pelaburannya. Persidangan Commintern di Culcutta, India telah memberi semangat baru kepada mereka untuk melancarkan perjuangan bersenjata untuk mengusir penjajah. Ini ditambah lagi dengan pengalamannya semasa pendudukan Jepun yang sudah terbiasa dengan kehidupan bermilitan.
Antara 1945-1947, dilaporkan 191 penculikan dan pembunuhan telah dilakukan oleh komunis. Pada enam bulan pertama 1948, terdapat 107 penculikan dan pembunuhan dilakukan oleh PKM. Pengusaha-pengusaha lading dan lombong mengkritik kegagalan pemerintah menangani dan membendung keganasan dengan berkesan. Pada 16 Jun 1948, tiga orang peladang Inggeris dibunuh di Sujngai Siput, Perak yang dipercayai didalangi oleh PKM. Sejajar dengan itu, Pesuruhjaya Tinggi British, Sir Edward Gent telah mengisytiharkan darurat di Perak dan Johor bermula 18 Jun 1948, manakala keesokan harinya seluruh Tanah Melayu diisytiharkan darurat.
Strategi yang digunakan oleh PKM ialah dengan menyerang kawasan sumber ekonomi Tanah Melayu iaitu kawasan lading dan lombong. Ini adalah sebagai usaha melumpuhkan ekonomi Tanah Melayu bagi melenahkan kerajaan. Selain itu, balai polis, pondok polis dan kawasan kampong trerpencil merupakan sasaran PKM. Di samping itu, PKM juga menyerang kawasan strtegik termasuk pekan-pekan dan turut memusnahkan perhubungan dan pengangkutan seperti kereta api sebagai sebotaj ke atas kepentingan ekonomi British. PKM juga terus merekrut ahli-ahli baru termasuk secara paksa, terutama terhadap masyarakat Cina iyang hidup di kawasan terpencil, di samping memperolehi makanan secara rela dan secara paksa.
Kerajaan British telah menambahkan kekuatan tentera. Pasukan Polis Hutan dan Home Guard (pengawal kampong) ditubuhkan bagi menambahkan kekuatan tentera. Bantuan tentera juga diperolehi dari Fiji, Kenya, Nepal, Australia dan New Zealand. Pasukan polis dimantapkan dengan penubuhan Cawangan Khas Polis yang mana berperanan penting dalam perisikan.Perang Urat Saraf dilancarkan pada April 1950 bagi menimbulkan kesedaran rakyat terhadap bahaya komunis. Satu pembunuhan politik PKM yang penting ialah pembunuhan Pesuruhjaya Tinggi Sir Henry Gurney pada 6 Oktober 1951 ketika beliau dalam perjalanan ke Bukit Fraser.
Lt. Jeneral Harold Briggs sebagai Pengarah Gerakan merancang satu gerakan melumpuhkan pemberontakan PKM.Pada 1 Jun 1952, beliau melancarkan Rancangan Briggs. Matlamat utama rancangan ini untuk menyekat bekalan jatuh ke tangan komunis, agar mereka kelaparan, kekurangan senjata dan ubat. Langkah diambil bagi menempatkan setinggan-setinggan terpencil ke kawasan penempatan semula yang dikenali sebagai Kampung Baru, yang akan dikawal oleh pasukan keselamatan dan dipagar. Rancangan ini berjaya mewujudkan 550 kampung baru dengan jumlah penduduk setengah juta orang. Rancangan Briggs ini berjaya menghindarkan masyarakat Cina miskin yang hidup di kawasan terpencil menjadi mangsa komunis yang meminta bekalan serta memaksa mereka menjadi ahli.
British yang menyedari akan sokongan kaum Cina terhadap komunis sama ada rela atau terpaksa mahu mewujudkan sebuah parti Cina pro-British yang membawa kepada penubuhan Malayan Chinese Association (MCA) dengan Tan Cheng Lock dilantik menjadi presiden.MCA akhirnya membentuk Parti Perikatan dengan UMNO dan MIC dan mencapai kejayaan besar dalam pilihanraya 1955.





PERSEKUTUAN TANAH MELAYU 1948
Penentangan terhadap Malayan Union telah menghasilkan suatu perlembagaan baru dibentuk yang dikenali sebagai perlembagaan Persekutuan. Walaupun mendapat tentangan daripada puak radikal, British tetap dengan hasrat menubuhkannya pada 1948. Perjanjian Persekutuan telah ditandatangani oleh sultan-sultan dengan British pada 21 January 1948 dan diisytiharkan dengan rasmi pada 1 Februari 1948. Ciri-ciri penting persutuan ialah:
a) Persekutuan mengandungi sembilan buah negeri Melayu, Melaka dan Pulau Pinang. Singapura terus menjadi koloni British.
b) Seorang Pesuruhjaya Tinggi British dilantik untuk mengetuai kerajaan dan menjadi pengerusi kepada Majlis Undangan Persekutuan dan Majlis Mesyuarat Kerja.
c) Majlis Undangan Persekutuan dianggotai oleh tiga orang ahli ex officio, sembilan orang Menteri Besar dan dua orang wakil Majlis Tempatan (P.Pinang dan Melaka), sebelas orang ahli rasmi, lima puluh orang ahli tidak rasmi yang dilantik oleh Pesuruhjaya Tinggi.
d) Sebuah Majlis Raja-raja Melayu dibentuk.
e) Majlis Negeri ditubuhkan di setiap negeri bagi undang-undang negeri.
f) Hak istimewa orang Melayu dipelihara di samping ke
h)Hal-ehwal luar dan pertahanan masih menjadi tanggung jawab British.
pentingan kaum-kaum lain.g) Prinsip kerakyatan jus soli semasa zaman Malayan Union telah digugurkan dan diganti dengan kerakyatan mengikut undang-undang